Haligi ng Tahanan

Haligi ng Tahanan

I am glad na mapabilang dito sa PEBA. Naniniwala po ako sa bawat kwento ng buhay ng isang OFW ay meroon tayong kapupulutan ng aral. Maging ito man ay maganda o bangongot na karanasan sa bayang banyaga. Para ma up lift ang spirit ng bawat OFW at ama ay nais ko lang ibahagi ang aking munting pakikibaka sa Ginang Silangan. Ito po ang aking opisyal na entry sa PEBA 09 .

************************************************************************************
Haligi ng Tahanan

image by Dale N Ruth

Mahirap ang mawalay ng “Pansamantagal” sa mga mahal natin sa buhay. Bilang isang padre de pamilya ay obligation na maitaguyod ang ating family. Kahit anong hirap ang iyong makakasagupa. Handa mong suungin saan ka man mapadpad ng iyong panyapak.



Mahigit walong taon na rin akong OFW sa gitnang silangan. Two and a half pa lang si Angel, ang bunso naming anak, noong ako ay nakaalis. Na miss ko tuloy ang lakas ng kanyang iyak ng nasa NAIA kami. Pati na yung na yakap nyang na napakahigpit. Na wari ko ay madudurog ang aking puso sa patak ng kanyang luha. Kaya sa pagtalikod ay di ko kayang pang lumingon muli. Tatlong taon na mahigit nang ako’y naka uwi sa Pilipinas. Kamuntik na nga ako hindi makilala ni bunso. Salamat na lang sa mga makabagong teknolohiya.

Hindi sa lahat ng pagkakataon ay maayos ang employer na ating madadatnan. May mga karanasan ako na minsan ay hindi ko alam kung papaano ko nalampasan. Noong unang dating ko sa Taif, Saudi Arabia, ay medyo nagulat ako sa situasyon. Na hire ako bilang technical support ng computer, yun pala computer ng kotse ang pinagagawa sa akin. Kahit papaano ay na ayos ko naman ang conflict na yun. Kaya lang ay sadyang mahiyain ang boss ko. “Shy” nga magpasahod. Akala ko nga high tech itong amo namin. Kasi may naririnig akong ATM daw magpasahod doon sa lugar ng Taif. Ang sinasabing ATM pala ay “After Three Months” ang sweldo. At hindi lang iyon, installment pa. Aray ko po! masakit na sa ulo pati na rin sa bulsa. Gayun magpapadala ka at meron pang nakabinbin na mga utang na iniwanan.

Sa maliit na sweldo ay ginagawa pa rin namin mag asawa na magkaron ng tuloy-tuloy komunikasyon. Wala pang cell phone gaano nong taong 2000. Kaya sa telephone cabin ako tumatawag. At every week kami nag kakasulatan ng Sweetheart ko. Minsan ay nagrerecord pa ako ng voice tape. Iyon Pati ang biyenan ko naiyak sa kalagayan ko.

Pagkaraan naman ng anim na buwan ay na transfer ako sa ibang employer. Kung saan ay napunta ako sa Riyadh. Nagpasalamat ako sa Dios at nakawala ako sa shy kong amo. Kapag sinuswerte ka nga naman ay daig pa ang minamalas. Shy din ang naging bago kong amo. Mabait naman siya at wala naman ako naging problema pagdating sa trabaho. Hindi ko masisi at maliit lang na computer shop na pag-aari nya. Isa pa sadyang humihina na ang business nya.

Nakikishare lang ako ng kwarto kay Tony. Minsan nagbaksyon siya ay sinamantala ng kasera namin,Pililipo, na komprontahan ako tungkol sa upa ng bahay. Nais niyang mangyari ay ukupahan ko yung isang bakanteng silid. Hindi kaya ng budget ko kaya tinanggihan ko ang alok nya. Dahil sa maunawain siyang tao ay binigyan naman ako ng hanggang katapusan ng buwan para maghanap ng malilipatan. Kahit ganun ang trato nya ay hindi ko makuhang magalit sa kanya. Kaya ipinagdasal ko na lang sya kay Lord.

Para nga ako si Santa Clause. Kasi ba naman mula pasko hanggang sa paghihiwalay taong 2001 ay isa na akong NPA (No Permanent Address). Kasunod pa nito ay tinigil na ng amo ko ang pagbibigay sa akin ng housing allowance. Aray ko po! Napasakit Kuya Eddie talaga. Sabi ko na lang sa sarili ko ay may plano si Lord sa akin kaya nagtitiwala pa rin ako sa kanya.

Mahigit tatlong buwan ay nakikituloy ako sa mga kaibigan. Marami pa rin sa atin ang may mabuting kalooban at handang tumulong sa kapwa, kahit na maliliit na empleyado lang sila. Para ako isang "boy scout" na palagi may kamping. Araw at gabi ay sukbit ko ang aking Knapsack. Sa magkabilang kamay naman ay may bitbit na gamit, damit at kung anu-ano pa. Sa loob ng isang lingo ay pa palit-palit ako sa tatlong bahay na tinutuluyan ko. Kasi baka masita sila ng kanilang employer kapag may outsider sa kanilang accommodation. Sa oras ng mga pagsubok ay makikilala mo ang mga tunay na mga "kapamilya at kapuso". Paano ba naman meron akong kaibigan na halos ipagtabuyan ako. Bahala na lang si Lord sa kanya, sabi ko sa sarili ko.

Sa awa naman ng Dios ay na transfer uli ako sa panibagong amo. Nalipat ako sa malaking computer shop. Sa pagkakataong ito ay naging maayos na ang aking kalagayan. Nagpapasalamat nga ako kay Lord at nagkaroon na ako ng tirahan, tamang pasahod at peace of mind. Sa tatlong transfer ko ng mga employer ay umabot akong tatlong taon mahigit bago ako nakauwi.

Bilang isang ama ay handa kong tiisin ang kalungkutan at pangugnulila sa aking pamilya. Nakakamiss talaga ang sama-sama at salu-salo together. Masakit man sa kalooban ko na wala ako sa tabi nila sa mga time na sila ay may mga problema at karamdaman. Batid namin na kailangan maging matatag sa mga trials na dumarating sa amin. Nagpapasalamat ako kay Lord at biniyayaan ako ng asawang maunawain at mapagmahal. Ganun din kay John, aming panganay na anak, ay naging mature sa panahong wala ako sa tabi nya. Patuloy kami dumudulog sa Panginoon sa kanyang gabay at patnubay.

Alam ko na hindi ako nag-iisa sa mga ganitong sitwasyon. Marami sa mga OFW na nakakaranas ng mas matindi pang problema pagdating sa mga amo, tirahan, trabaho at maging sa sariling pamilya. Katulad ko rin sila na handang magtiis at magsumikap para sa aming pamilya. Sa pagiging isang OFW ay nabibigyan ko ng wastong edukasyon ang aking mga anak . Na kung saan sa kanila magmumula muli ang mga bagong pag-asa ng bayan. Kaya't hindi tayo basta susuko sa mga problemang ating nararanasan. Ipagkatiwala natin sa panginoon ang mga trials. Maging matatag tayong haligi ng ating tahanan.

Sa mga sakripisyo ng bawat OFW ay katumbas ng katagumpayan ng ating bayang Pilipinas. At bilang isang OFW malaki ang ating partisipayon sa magandang kinabukasan ng ating pamilya at bansa. Nagsisimula sa bawat individual na OFW ang pag-asa ng bayan na maihahandog natin sa mundo.

***********************************************************************************
Please visit PEBA2009 Para po sa inyong boto. Maraming salamat at mabuhay ang bawat Pilipno!